မိုး

မိုးက ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ လူတစ္ေယာက္ ဘယ္ကို သြားရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ မွုန္မွုန္မွုိင္းမွိုင္း စိတ္မပါ့တပါ ေျပာသံဆုိသံေတြကထပ္တလဲလဲ တစ္စိမ့္စိမ့္ရြာ ျငိမ္ဆိတ္ျခင္းမွာပဲ ျငီးေငြ႕ဖြယ္အာရုံ ဝင္စားလို႕ စိုထိုင္းထိုင္း ေလာကီအေငြ႕အသက္ေတြ အေတြးထဲ

ပ်ံ႕ပ်ဴးသုိင္းျခဳံ တစ္စစ္စစ္ နာက်င္ကိုက္ခဲ စြဲမက္ဖြယ္ ေဝဒနာ အခင္းအက်င္းထဲမွာ ဟုိသည္ လူးလြန္႕လွုပ္ရွား ကိုယ္ဘာျဖစ္ေနသလ ဲမိုးက ကိုယ္တိုင္မသိဘဲ အရင္ေန႕ေတြလို ရြာသြန္းျမဲရြာသြန္း အတိတ္ဘဝကလို စြဲလန္းမွု အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ သံသယရွင္းရွင္းနဲ႕

ရြာသြန္းျမဲ ရြာသြန္းစီးက်လို႕ လြမ္းဆြတ္မွုေတြအတြင္းထဲမွာ လပ္ဟာက်ယ္ျပန္႕ ကြက္လပ္ၾကီးတစ္ခုထဲ ဘယ္ေရာက္မယ္မွန္းမသိ တစ္ခုခုအမည္တပ္ဖို႕ရာ ေတာ္ေတာ္မျဖစ္နိင္တဲ့ လွုိက္ဟာမွုထဲ ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးက် သက္ဆင္းေရာက္ရွိ ျဖစ္တည္ခ်မ္းစိမ့္ ဘာမွ

မေျပာင္းတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို မိုးရဲ႕ အသြင္အျပင္က ငိုင္တိုင္တိုင္ ျပင္ညီျပားတစ္ခ်ပ္ ဘယ္ကိုရြဲ႕ေစာင္းေစာင္း အသက္မဝင္တဲ့ ဘာရယ္မဟုပ္တဲ့ ပုံမွန္ေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့ နိစၥဓူဝေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ရြာခ် နိမ့္ျမင့္မညီ အမိုးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္သံစြဲ

အလကၤာေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ နုရင့္မတူ အစိမ္းေတြ ထပ္ခါထပ္ခါ ဟိုတစ္ကြက္ သည္တစ္ကြက္ အစြန္းအထင္းေတြ အိပ္မက္ဆန္ဆန္ ညစ္ေထး တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု တြဲစပ္လို႕မရ အလဟႆ အခ်ည္းနွီးအားထုပ္မွုလို ပရမ္းပတာ လွုပ္ရမ္း မေျပျပစ္တဲ့အသံေတြ စုစည္းထား

တဲ့ ရပ္ဝန္းတစ္ခုမွာ ဂေယာင္ေျခာက္ျခား ျငီးတြား သ႑န္မဲ့အေတြးေတြ ေအးစက္ခဲမာ ပဲ့တင္သံမျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ကာလရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ လွုပ္ရွားေနမွုထဲ မသိလိုက္မသိဘာသာ မသိသားဆိုးရြားစြာ မသိတသိစိတ္အေနအထား တစ္ခုျဖင့္ မသိမွုမိုးစက္မ်ားထဲ တစ္ခါတစ္ရံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္သက္လုံးျဖစ္ျဖစ္ ဘာမဆို ျဖစ္နိင္ေခ်မ်ားျဖင့္ ျပည့္နွက္ေနေသာ အဲဒီ မိုးစက္မ်ားထဲ အေရာင္ေတြက အရည္ ေပ်ာ္စီးက် လွုိင္းထ ရင့္ရာကေန အေသြးေတြ တစ္ခုကိုတစ္ခုယွက္ တစ္ခုကို တစ္ခုထပ္ အလင္းေတြက ဘာအာမခံခ်က္မွ မေပးနိင္ ဘဲ ဟိုုဝင္သည္တိုး မေျပာမဆို ၾကမၼာဆိုးတစ္ခုလို အေမွာင္ေတြနဲ႕ ကစား ထူးျခားတဲ့ ကၾကိဳး ကကြက္ေတြက လ်ပ္စီးပ်က္သလို မေရ ရာမွုေတြထဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဘာရယ္မဟုပ္ အလိုအေလ်ာက္ သေဘာေဆာင္ျပီး သူ႕ဘာသာသူ ကိုယ္တိုင္မလုပ္လုိက္ရဘဲ သူ ကိုယ္တိုင္ မမွန္းဆနိင္ဘဲ သူျဖစ္ေနတာေတာင္ သူမသိိလိုက္ဘဲ သူျဖစ္ခ်င္ေနသည္မ်ားႏွင့္ လားလားမွ် မဆိုင္ဘဲ မဆီေလ်ာ္ မလိုက္ ဖက္သည့္ ခပ္ေထာင့္ေထာင့္ ငိုခ်င္းသည္တစ္ေယာက္ကို အခေၾကးေငြမ်ားျပားစြာ ေပးထားသျဖင့္ စိတ္ပါလက္ပါ ငိုေၾကြးေနပုံနွင့္ သရုပ္သ႑န္ခ်င္းတူလ်င္ေတာင္မွ သေဘာခ်င္း ဘယ္လိုမွ မတူနိင္ဘဲ အေကာင္အထည္ မေဖာ္နိင္သည့္ စီမံကိန္းၾကီး တစ္ခုထဲတြင္ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ အလင္းစက္မ်ား အတန္းလိုက္က်ဆင္းေနပုံမွာ ၾကည့္၍ ေကာင္းလွျပီး အေငြ႕အသက္မ်ားကိုသာ ခံစားေက်နပ္ရမလို ၾကိဳက္သလို ပုံေဖာ္ျပီး လိုသလို ေကာက္ခ်က္ဆြဲကာ မသက္မသာ လက္ခံလိုက္ရသည့္ အမွန္တရား တစ္ခုပမာ ေရစီးေၾကာင္းထဲတြင္ အရိပ္အေယာင္မ်ား အားလုံး အရည္ဆန္ေနၾကကာ တဖ်တ္ဖ်တ္ တလူးလူး တေျမာေျမာ တလြင့္လြင့္ တည္ရွိေနခဲ့ၾကကာ တနည္း အားျဖင့္လည္း မတည္ရွိေနခဲ့ၾကကာ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း တည္ရွိသလိုလို ရွိေနခဲ့ၾကကာ တစ္ဖန္ တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း မတည္ရွိသေယာင္ ရွိေနခဲ့ၾကကာ တခၽြင္ခၽြင္တသက္သက္ အသံအေျပာက္ကေလးမ်ားထဲတြင္ စိတ္ညွိဳ႕ခံရသူပမာ ဘာကိုမွလည္း မျငင္းပယ္ ဘာကိုမွလည္း လက္မခံလိုဘဲ ထုပ္ခ်င္းေပါက္ ျဖတ္သန္းသြားကာ အရာရာတိုင္းကို ေျခရာလက္ရာမပ်က္ မတို႕မထိ ခ်န္ရစ္ခဲ့ျပီး ထိုမိုးစက္မ်ားကို မိုးစက္မ်ားအတုိင္း ထို အရိပ္အေယာင္မ်ားကို အရိပ္အေယာင္မ်ားအတိုင္း စီးေၾကာင္းထဲမွာ စီးေၾကာင္း အတိုင္း အလိုအေလ်ာက္ အလိုက္သင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ ဦးတည္ရာမဲ့ အဆုံးနိဂုံးကင္းမဲ့လုိ႕။ ။

ဒီနိုဗို

Beauty Max Magazine, 2006

(Not remember Issue No.)