ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဝါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္တဲ့ကာလဟာ
အရြယ္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့သူေတြအတြက္ အေတာ္ဖိအားမ်ားတဲ့ကာလပါ၊ အထူးသျဖင့္ အပ်ိဳႀကီး၊
လူပ်ိဳႀကီးေတြအဖို႔ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းေတြရဲ႕ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္မွု ဒဏ္အျပင္းအထန္ခံရတဲ့
သိမ္ငယ္စရာအေကာင္းဆံုးကာလေတြေပါ့၊ ေျပာရရင္ (၃ဝ)ေက်ာ္(၄ဝ)ၾကား အသက္အရြယ္ေတြဟာ မုန္တိုင္းရဲ႕ဗဟိုခ်က္မွာ
က်ေရာက္ေနရွာတဲ့သူေတြေပါ့၊ (၄ဝ)ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာအရြယ္လြန္သြားရွာၿပီလို႔ပဲ
သတ္မွတ္လိုက္ ၾကတာလား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နည္းလြန္းတဲ့သူေတြကို သနားစိတ္ပဲဝင္သြားၾကလို႔လားမသိ
သိပ္ၿပီးတြန္းမပို႔ၾကေတာ့ပါဘူး၊ (တြန္းလဲမေရြ႕ ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေနၿပီကိုး)
ကိုယ္တိုင္လဲ မုန္တိုင္းရဲ႕အလယ္ဗဟိုတည့္တည့္မွာ
က်ေရာက္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ ေလတိုက္ခံရတဲ့ဒုကၡ ဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိေနတာေပါ့၊
မေတြ႔တာၾကာတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ေစ ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရတဲ့အလုပ္ထဲက မိတ္ေဆြပဲျဖစ္ေစ၊
ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ေစ၊ တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ေစ၊
ေတြ႔တာနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥဟာ သူတို႔အတြက္အင္မတန္မွ စုိးရိမ္ပူပန္စရာကိစၥျဖစ္သြားၾကတယ္၊
သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဝိုင္းဖြဲ႔စကားေျပာၾကတဲ့အခါမွာလည္း ေျပာစရာစကားေတြကုန္လို႔ အသံေတြစဲ၊
ေရေတြခဲသြားတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကိစၥဟာ ကုလသမၼဂအေထြေထြညီလာခံမွာ တင္ေနက် ျပႆနာတစ္ခုလို အေရးတယူေဆြးေႏြးစရာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။
သူတို႔ေျပာမွပဲ ကိုယ့္ဘဝဟာအင္မတန္မွ အထီးက်န္ အားငယ္စရာေကာင္းလွပါလားလို႔ တခါတရံေတြးမိတတ္တယ္၊
အလွဴေတြ၊ မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ သူမ်ားမွားစီးသြားလို႔ ဘက္ပဲ့ၿပီး က်န္ေနခဲ့တဲ့ဖိနပ္တစ္ရံလို
သိမ္ငယ္စရာေကာင္းလိုက္တာလို႔လည္း ခံစားမိတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာတစ္ခုက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ
(အထူးသျဖင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ)ဟာ သူမ်ားတကာ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥကို အဲဒီလိုအႀကံေပး၊
တိုက္တြန္း၊ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာမ်ိဳးေတြကို လုပ္ေလ့လုပ္ထမရွိၾကသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဆီက ရုပ္ရွင္ေတြမွာလို ဇါတ္ပို႔ေတြက ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး မညားညားေအာင္
အႀကံေပးတိုက္တြန္းလွံဳ႕ေဆာ္ (တခါတရံအနစ္နာခံၿပီး) ကိုယ့္ဥပဓိကိုယ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္
ျမွားနတ္ေမာင္လုပ္ေနၾကတဲ့ဇါတ္ကားမ်ိဳး၊ သူတို႔ ရိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ဖူးဘူး (ယဥ္ေက်းမွုကြာျခားလို႔ထင္ပါရဲ႕)
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမိတ္ေဆြေတြထဲမွာလဲ
အိမ္ေထာင္မက်ေသးတာကို ဟာသတစ္ခုလိုလုပ္ၿပီး ေျပာတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ်မႀကံဳဖူးဘူး။ ဒီေနရာမွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ကြာျခားတာက အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ဘဝမွာမလြဲမေသြျဖတ္သန္းရမယ့္ ျဖစ္စဥ္
တစ္ခုလို႔ သူတို႔မွာႀကိဳတင္ခံယူထားတာမ်ိဳး မရွိတာပဲ၊ ေနာက္တစ္ခုက လိင္မွုဘဝ
(sexual life)နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥဟာ သီးျခားစီ လို႔ ယူဆထားၾကတာပဲ၊ ဒီေနရာမွာ language
ဘာသာစကားနဲ႔ culture ယဥ္ေက်းမွုတို႔ရဲ႕အစပ္အဆက္ဟာ အေတာ္စကားေျပာတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဥပမာေျပာရယင္
သူတို႔ဆီမွာ virgin နဲ႔ single ဟာသတ္သတ္စီပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာစကားမွာ “အပ်ိဳ״ ဆုိတဲ့စကားလံုးဟာ
အဲဒီအဓိပၸါယ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ အက်ံဳးဝင္ေနတယ္။ သေဘာကေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္မွာ လိင္အေတြ႔အႀကံဳမရွိႏိုင္
ဘူးလို႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ထားပံုပဲ၊ ဒါဟာဒီဘက္ေခတ္မွာအေတာ္ရွုပ္ေထြးၿပီး ေမးခြန္းထုတ္စရာေကာင္းတဲ့စကားလံုးျဖစ္လို႔လာပါတယ္၊
ဘာသာစကားရဲ႕မေရရာေရာေထြးမွု၊ မလံုေလာက္မွုဟာ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ အေတာ္ဂြက်တဲ့ကိစၥျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊
လူပ်ိဳႀကီး၊ အပ်ိဳႀကီး၊ လူပ်ိဳသိုးႀကီး၊ အပ်ိဳသိုးႀကီးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြမွာ လိင္အေတြ႔အႀကံဳကင္းမဲ့သူ၊
ေလာကီသာယာမွုကို အျပည့္အဝမခံစားဖူး၊ မျမည္း စမ္းဖူးသူ၊ ေလာကႀကီးအေၾကာင္း၊ လူ႔သဘာဝအေၾကာင္း
အျပည့္အဝမသိႏိုင္ေသးသူဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္မ်ား အနည္းႏွင့္အမ်ား ပါဝင္ ေရာယွက္ေနပါသည္။
single ဆိုသည့္အဓိပၸါယ္ “အိမ္ေထာင္မရွိသူ״ သက္သက္ကိုဆိုလိုတာမ်ိဳး ရွားပါသည္။ ဤေနရာတြင္ “လူလြတ္״ ဆိုေသာစကားလံုးသည္ single ႏွင့္နီးစပ္ေသာ္လည္း
သူ႔ခ်ည္းသံုးခဲပါသည္။
လူပ်ိဳဆိုေသာစကားလံုးႏွင့္တြဲကာ လူပ်ိဳလူလြတ္ဟုသာ
တြဲသံုးၾကပါသည္။ ဤအတြက္
ဤအဓိပၸါယ္ႏွစ္ခုမွာ ရွုပ္ေထြးၿမဲရွုပ္ ေထြးဆဲရွိေနပါသည္။
သူတို႔ဆီမွာေတာ့ virginity ကို ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ပင္ စိတ္မဝင္စားေတာ့၊
မည္သူမွ်အေရးတယူ လုပ္မေမး ေတာ့၊ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိ (single , married) ကိစၥသာေျပာၾကေတာ့သည္။ လိင္မွုဘဝကို ထည့္မေျပာၾကေတာ့။
လိင္ႏွင့္အိမ္ေထာင္ေရးကို
ေရာေထြးေျပာဆုိေနၾကေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ခါနီးတိုင္း
တကိုယ္ေတာ္သမားမ်ားအဖို႔ ေရွာင္ပုန္းစရာေနရာတစ္ခုကို စဥ္းစားထားဖို႔လိုအပ္ေနပါေသးသည္။
ဒီႏိုဗို
