Sunday, September 22, 2013

De Novo’s Definitions (ဘီလီယံနာ)





ဘီလီယံနာ ဆိုတာ အမ်ားကို အနညး္(လူတစ္ဦးတည္း)က ပိုင္တဲ႕ သေဘာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သခ်ၤာနည္းအရ
အၾကီးအက်ယ္ အခ်ိဳးမညီမွ်မွု ျဖစ္ေနျပီဆိုတဲ႕သေဘာ။ ဒီကေန လူမွုေရး အခ်ိဳးမညီမွ်မွု၊ နိင္ငံေရး အခ်ိဳးပ်က္မွု
ေနာက္ဆုံး အမွန္တရား ပါ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ျဖစ္ေစမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြ ရွိနိင္ပါတယ္။

တစ္ဖက္မွာလည္း ဘီလီယံနာ ဆုိတာ ဂဏန္းေတြ အမ်ားအျပားနဲ႕ ေနရသူ၊ သုံးမကုန္ တဲ႕ အရင္းအႏွီးေတြကို ေစာင့္ထိန္းေနရတဲ႕ ဥစၥာေစာင့္တစ္မ်ိဳး၊ တစ္သက္စာ ရွာေဖြျပီးသူ တစ္ေယာက္အတြက္ က်န္ရွိတဲ႕ တစ္သက္တာ ဟာ ဘယ္လိုအဓိပါယ္မ်ားလဲဆိုတာ အျမဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေျဖရွာေနရတဲ႕ ေယာင္ခ်ာခ်ာ နဲ႕ ပ်င္းရိဖြယ္ လူတစ္ေယာက္။

သဘာဝအရ ဘီလီယံနာေတြ သိပ္မ်ားမ်ားမရွိနိင္ဘူး၊ ရွားတယ္။ ဂဏန္းအေသးေတြက အရည္အတြက္ေပါ
တယ္။ နိစၥဓူဝ ေတြ႕ေနရတာ၊ အသုံးျပဳေနရတာ ဂဏန္းအေသးေတြပဲ။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ လဲ လွယ္ေနရတာ ကဏန္းအေသးေတြပဲ။ ေန႕စဥ္ေလာကမွာ ဂဏန္းအၾကီးေတြ အတြက္ ေနရာမရွိဘူး။

Sunday, September 8, 2013

ေနာက္တြဲ




*        အတိတ္ကိုခြဲ ၿပီးေမာင္းလာခဲ့
ရပ္ရပ္ေနတဲ့ ရထားႀကီး
ၿငိၿငိေနတဲ့ ရနံ႔ေတြမွာ
ျဖဳတ္သိမ္းမရခဲ့
ေနလံုးနီနီကားခ်ပ္ေတြ
*        အႀကိမ္ႀကိမ္က
အႀကိမ္ႀကိမ္ကို ၿမိဳခ်
သူ႔သီးသန္႔ေသာက္သံုးမွုမွာ
မေျပေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့
အေငးက
ေဝးလြန္းလွခ်ည့္
*        အာရံုက
အာရံုမဟုတ္ေတာ့တဲ့အခါ
အရိပ္က
အရိပ္မထင္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး
မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္
အေတြးက
တိမ္စြန္ ေလလ်င္
*        အရင္ကလို
ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ ညေနခင္း
အခ်စ္စိမ္း
အမုန္းစိမ္းေတြနဲ႔
ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ
ျပန္႔ထြက္သြားခဲ့
အသံမဲ့မဲ့
အေရာင္ျပင္
*        တခ်က္တခ်က္
သတိလည္ပါေသးရဲ႕
ညွိမရတဲ့အဆံုး
ေနာက္တြဲကို ျဖဳတ္ခ်န္ခဲ့တယ္
ရာဇဝင္မွာ
မီးခိုးက ေရွ႕ကိုမလြင့္ဘူး
ဒီႏိုဗို

Saturday, September 7, 2013

လ်ိဳ႕ဝွက္သဲဖိုဝတၳဳ




            ေျပးရင္းလႊားရင္းႏွင့္ပင္ဤဝတၳဳကိုကၽြန္ေတာ္ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤဝတၳဳကိုေရးေနစဥ္အတြင္းမွာလည္းကၽြန္ေတာ္ေျပးေနလႊားေနခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ဤဝတၳဳကိုျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ထိုင္၍မဖတ္ၾကရန္ကၽြန္ေတာ္သတိေပးပါရေစ။
                                                **************************************
            ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္တြင္က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္လိုက္လာေနခဲ့သည္။ ယင္းက်ည္ဆံသည္ကၽြန္ေတာ္လူျဖစ္စကတည္းကလိုက္ပါလာခဲ့သည္လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကထပ္ၾကပ္မကြာပါလာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္မိသည့္အခါတိုင္း ယင္းသည္ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္တြင္ အျမဲရွိေနခဲ့သည္။ ၾကာလာသည့္အခါကၽြန္ေတာ့္မွာေနာက္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ကိုပင္မဝံ့မရဲျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
            ဤသို႔ျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္မွာေရွ႕ကိုသာအာရံုစိုက္ကာသဲၾကီးမဲၾကီးေျပးလႊားေနခဲ့ရေတာ့သည္။ ေရွ႕တြင္ဘာရွိမည္လည္းကၽြန္ေတာ္မသိ၊ ရွိခ်င္တာရွိပေလ့ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္လွည့္ဖို႔ရာမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့၊ ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္ဖို႔ရာလည္းေဝလာေဝး၊ က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္၏ေဖာက္ထြင္းဝင္ ေရာက္မွုကို ၾကိဳဆိုလက္ခံရမည့္ဦးေခါင္းတစ္လံုးအေနႏွင့္ မလိုအပ္သည့္အေတြးအေခၚဒႆနမွန္သမွ်ကို ဝန္ေပ့ါေစရန္ခါခ်ေနရေပသည္။
                                           *****************************************
            ေျပာယင္းဆုိယင္းႏွင့္ပင္ ယင္းက်ည္ဆံသည္ဦးေခါင္းခြံမ်ားကိုယားယံကိ်န္းစပ္လာေစခဲ့ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္သြားရဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ၾကပါ၊ နိဂံုးတစ္ခုကိုမျဖစ္မေနဖတ္ရွုခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ျဖင့္ စာဖတ္သူကိုယ္တုိင္ပဲစိတ္တိုင္းက်အဆံုးသတ္လိုက္ပါေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္သြား… …………
            မိတ္ေဆြ၊ သတိထား……!
            ေနာက္မွာ…………………
ဒီႏိုဗို