ဆံသျခင္း အနုပညာ

ဆံသျခင္း အနုပညာ

ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ တစ္ခါတစ္ခါ သြားရတာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ေတာ့ အျမဲ စိတ္လွုပ္ရွားစရာျဖစ္ရသည္။ ျဖစ္နိင္လ်င္ မသြားခ်င္။ ဆံပင္ဆိုတာ ခႏၵာကိုယ္၏ တျခားကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားလို အရြယ္ေရာက္လ်င္ သုိ႕မဟုပ္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုတြင္ ရပ္တန္႕သြားလ်င္အဘယ္မွ် ေကာင္းလိုက္မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္ ကပ္ကပ္ သပ္သပ္ေတြးမိသည္။ ယခုလို မလိုအပ္ပဲ ရွည္လ်ား ေနသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ကရိကထမ်ားကာ ေငြကုန္ေၾကးက် ခံေနရသည္မဟုပ္လား။ ဆံပင္ညွပ္ခတင္မက၊ ေခါင္းလိမ္းဆီဖိုး၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဖိုး၊ ဆံပင္ဆိုးေဆးဖိုး၊ မိန္းခေလးမ်ားဆိုလ်င္ ဘီးကုပ္ဖိုး၊ဆံညွပ္ဖိုး စသျဖင့္ စသျဖင့္။ တစ္သက္တာ မွာ ဆံပင္ႏွင့္ ပက္သက္သည့္ ကုန္က်စားရိတ္မ်ားကို ေပါငး္ၾကည့္လ်င္ ကားတစ္စီးေလာက္မ်ား  ဝယ္၍ ရမလား ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနမိ သည္။

ဘယ္လိုျဖစ္လို႕မ်ား ၾကံၾကံဖန္ဖန္  ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေမြးရာပါ ဆံပင္ေမြးကို ရမယ္ရွာ အျပစ္ေျပာေနရ ပါ သနည္း။ မိန္းမတို႕ ဘုန္း ဆံထုံးဟုပင္ အဆိုရွိသည္မဟုပ္ေလာ။ ဆံပင္ဆိုသည္မွာ လူ၏ ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာ တြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ မဟုပ္ပါေလာဟု စာဖတ္သူမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွုပ္သီးေကာင္းရွာပါး ကတ္ကတ္လန္ ေအာင္ ရန္ေတြ႕ၾကပါလိမ့္မည္။ မွန္ပါသည္။ ဆံပင္ေကာင္းသူမ်ား အတြက္ေတာ့ ဆံေကသာဆိုသည္မွာ တသသ သ ေနစရာ၊ တျပျပ ျပေနစရာ အဆင္တန္ဆာ တစ္ခုမဟုပ္လား။ ပုတုံးေရာင္ ေကသာ ေက်ာ့မွာ ဘာညာ သာရကာ ဖြဲ႕ဆိုသီက်ဴးစရာ မဟုပ္လား။ သုိ႕ေသာ္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ မီးရွုိ႕ျပီးစ ေတာင္ယာခင္းပမာ၊ ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ ၾကာဆံေခ်ာင္းမ်ား ေရာေႏွာေနရာ၊ ေျပာင္းဖူးေမႊးသာသာ ဆံပင္ေမႊးမ်ားကိုသာ ပိုင္သသည့္ ကၽြန္ေတာ့္လို လူမ်ိဳး အဖို႕ မွာေတာ့ ဆံပင္ေမြးမွာ ေခါင္းေပၚတင္ထားသည့္ အမွဳိက္ပုံတစ္ခုထက္မပိုခဲ့။ ခဏ ခဏ ရွင္းလင္းရတာသာ အဖတ္တင္သည္။ ဘာ တစ္ခုမွ အက်ိဳးမျပဳ။

ဒါျဖင့္လည္း ေခါင္းတုံးသာ တုံးလိုက္ေပါ့ကြာဟု သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အၾကံေပးဖူးသည္။ မွန္ပါသည္။ ဆံပင္ကို မလုိအပ္ဖူး ထင္လ်င္ ေခါင္းတုံးတုံးလိုက္သာ အေကာင္းဆုံးမဟုပ္လား။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕   လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းမွာက ေခါင္းတုံးတုံးသည္ႏွင့္ ပဥၥင္းတက္လို႕လား ဆိုသည့္ေမးခြန္းက အျမဲလိုလို လိုက္လာတတ္သည္။ ဒါမွ မဟုပ္ ေရာဂါတစ္ခုခု မ်ား ရွိေနလို႕လား၊ ဒါမွမဟုပ္ ....၊ စသျဖင့္ သို႕ေလာသုိ႕ေလာ ေမးခြန္းေတြကို ရွင္းရတတ္သည္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ေခါင္းတုံးတုံးျပီးေနရတာ စိတ္ထဲမွာ ဟာလာ ဟင္းလင္း ႏွင့္ မလုံမျခဳံခံစားရတတ္သည္။ အမွိုက္ပုံပဲ ျဖစ္ပါေစဦး ဆံပင္ေလးႏွင့္ ေနရတာ သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိသည္။ ကိုယ္လက္အဂၤါ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ရွိေနသလို ခံစားရသည္။ သည့္အတြက္ ေခါင္းတုံးေတာ့ မတုံးျဖစ္။

ဆိုေတာ့ကာ ေခါင္းေပၚက ျမက္ဖုတ္ကေလးကိုသာ တတ္နိင္သမွ် လူၾကည့္ေကာင္းေအာင္ သ ရေတာ့မည္ မဟုပ္လား။ ဒီေနရာမွာ ေတာ့ ဆံသဆရာမ်ား၏ အခန္းက႑က အရမ္း အေရးပါလာခဲ့သည္။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ရန္ေအာင္တို႕၊ လြင္မိုးတို႕လို ဆံပင္မ်ိဳးေတြကို ဘယ္လို ဆံသဆရာမဆို လွေအာင္ ညွပ္တတ္သည္။ မ်က္စိေစာင္းျပီး လက္တုန္ေနသည့္ အိုနာက်ိဳးကန္း ဆံပင္ညွပ္ဆရာမ်ိဳးကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေအာင္ ေတာ့ ညွပ္မွာမဟုပ္။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္လို မရိွမယ့္ရွိမယ့္ အေမႊးေလးကို သ ရရွာသည့္

ဆံသ ဆရာမ်ားအဖို႕ေတာ့ အင္မတိ အင္မတန္ စိတ္ကူးဥဏ္ထက္သန္ဖုိ႕လိုသည္။ လွလွပပ တီထြင္ၾကံဆ တတ္ဖို႕လိုသည္။ တယုတယ ကိုင္တြယ္ထုဆစ္တတ္ဖို႕ လိုလာခဲ့သည္။ ဒီလို ဆံသဆရာမ်ိဳးကလည္း  သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွတာ ေသခ်ာသည္။

ထို႕အတြက္ အဖြင့္တြင္ကၽြန္ေတာ္ ဆိုခဲ့သလို ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ တစ္ခါတစ္ခါ သြားရတာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ အျမဲ စိတ္လွုပ္ရွားစရာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရည္းစားႏွင့္ ၾကည္ခါစ စျပီး ခ်ိန္းေတြ႕ရသလိုမ်ိဳး၊ ဘယ္လိုဆံသ ဆရာမ်ိဳးႏွင့္မ်ား ေတြ႕ရမလဲ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္။ ထုံးစံအတိုင္း ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ ဆိုသည္က ညွပ္သူေတြ ကလည္း မ်ား၊ ဒီတစ္ေခါက္ ဒီ တစ္ေယာက္ႏွင့္ က်ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္ ဒီတစ္ေယာက္ ညွပ္တာကို သေဘာက်ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားလ်င္ ေတြ႕ခ်င္မွ ေတြ႕ေတာ့ မည္။ ဒီ့အတြက္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာ ဆံပင္သြားညွပ္ရတာ အင္မတန္ စြ႕ံစားရသည့္ အလုပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တစ္ခါမွ် မညွပ္ဖူးသည့္ ဆံသ ဆရာႏွင့္ ညွပ္ရတာ ကံၾကမၼာေပၚ လုံးလုံး ပုံအပ္ထား ရသလိုပင္။  အခန္႕မသင့္ လ်င္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပင္ ျဖစ္သြားနိင္သည္ မဟုပ္လား။

ငယ္စဥ္က ေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ျခင္းဆိုသည္မွာ အပူအအိုက္သက္သာဖို႕ႏွင့္ မ်က္စိမဖုန္း ဖို႕ဆိုသည့္ လူၾကီးသူမ မ်ား ခ်မွတ္ထားေသာ လမ္းစဥ္ကို လိုက္နာရုံသက္သက္ထက္မပိုခဲ့။ ဆံပင္ေလး နဲနဲ ရွည္သည္ႏွင့္ အေမက ၾကည့္မရေတာ့။ တကတည္း ညွင္းသိုးသုိးနဲ႕ ဆိုျပီး ေမာင္ႏွမ တစ္သုိက္ၾကီးကို ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္သို႕ တပ္ခ်ီကာ ေခၚသြားတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္သိုက္လာလ်င္ ဆံသဆရာေတြ ေပ်ာ္ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ဆံပင္ညွပ္ ဆိုင္မ်ား ထုံးစံအတိုင္း ဆုံလည္ခုံႏွင့္ အုံးဆံခြံဆိုဖာႏွင့္၊ စက္ကတ္ေၾကးေတြ၊ သင္တုန္းဓားေတြကလည္း မာေက်ာ ေအးစက္ကာ ၾကည့္ရင္းရြံ႕လာမိတတ္သည္။ ခုံက အမ်ားဆုံး ရွိလွ၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံး။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ အလွည့္က် ေစာင့္ေပေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္္ဆံပင္မိ်ဳးကေတာ့ဆံသဆရာမ်ား အၾကိဳက္။ ဘယ္ေလာက္မွ မညွပ္ရ ၊ ေျပာင္ရွင္းသြားသည္မဟုပ္လား။ ခက္သည္က ဆံပင္ဆုိသည္က ေႏြစပါး မိုးစပါးမ်ားလို အသုတ္လိုက္ စိုက္ပ်ိဳး၊ အသုတ္လိုက္ ရိတ္သိမ္းလို႕မရတာပဲျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အတူတူ ခ်င္းညွပ္ေပမယ့္ တျခားသူမ်ားလို ဆံပင္မသန္လွသည့္ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မရွည္ေသး။ သို႕ေသာ္ အေမ ကေတာ့ ေမာင္ႏွမ တစ္သုိက္လုံး တစ္တြဲထဲ ေခၚသြားတတ္ျမဲ။ သို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကို ေနာက္မွ သီးျခားခြဲျပီး လာညွပ္ေပးဖို႕ အခိ်န္မရွိ။ သည့္အတြက္ တစ္မ်ိဳးေကာင္းသည္က ဆံပင္ ညွပ္ယင္ ေကာင္းမလား တစ္ပတ္ေလာက္ေစာင့္ဦးမလား ေတြေဝစရာမလို။ ေခါင္းစားစရာ မလို။ အေမလိုက္ ညွပ္ေပး သည့္ အခ်ိန္ ညွပ္လိုက္ရုံသာ။

အရြယ္ ေရာက္္လာသည့္အခါမွာေတာ့ ဤကိစၥ က အျမဲလို ေခါင္းစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆံပင္ကို မွန္ေရွ႕မွာ အျမဲ သေနတတ္သူမ်ိဳးလည္း မဟုပ္သျဖင့္ ဆံပင္ရွည္တာကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ သတိမျပဳမိတတ္။ ဆံပင္ဆိုသည္ ကလည္း တျခားကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားလို အတိုင္းအတာ အကန္႕အသတ္ရွိသည္မွမဟုပ္တာ။ ကိုယ့္ဘာသာ သတိထားမရွင္းလင္းမခ်င္း သူကေတာ့ ရွည္ေနပါလိမ့္မည္။ အခ်က္ျပ သတိေပးလိမ့္မည္မဟုပ္။ လူကိုမေနနိင္ မထိုင္နိင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မွာလည္းမဟုပ္။ ဒီအေနနဲ႕ ညွပ္ယင္ေကာင္းမလား ဆိုသည္က ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ဆုံးျဖတ္ရမည့္အလုပ္။ ငယ္စဥ္ကလို အပူအအိုက္သက္သာဖို႕ မ်က္စိမဖုံးဖို႕ ဆိုသည့္ စံညႊန္းမ်ားကို ဆက္လက္ ကိုင္ဆြဲထားလ်င္ေတာ့ ကိစၥမရွိ။ သုိ႕ေသာ္ လူပ်ိဳလူရြယ္ ေရာက္လာသည့္အခါမွာေတာ့ ထိုစံညႊန္း မ်ားထက္ ၾကည့္၍ ေကာင္းမေကာင္း ဆိုသည့္ စံညႊန္းကိုသာ ထုံးစံအတိုင္း ေျပာင္းလဲက်င့္သုံးလာမိေတာ့သည္။

ထုိအခါ ဆံပင္တစ္ခါညွပ္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္ရတာ အေတာ္ေလး ဂြက်လွသည့္ ကိစၥ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

ေနာက္ဆုံး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆုံးျဖတ္မရသည့္အခါ နီးစပ္ရာ လူကို တုိင္ပင္ရသည္။ ရည္းစား သနာ ရွိလာသည့္အခါ သူမ၏ အဆုံးအျဖတ္ကိုသာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ခံယူမိေတာ့သည္။ သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုေလ်ာ့သြားသလို ခံစားမိသည္။ ကိုယ္ ဆံပင္ရွည္ေနျပီ မညွပ္ေသးဘူးလား ဟု သူမ အေျပာ ေစာင့္ေနလိုက္ရုံ ပင္။ ငယ္စဥ္က ဆံပင္ညွပ္ဖို႕ အျမဲေဆာ္ၾသတတ္သည့္ အေမ့ေနရာမွာ ရည္းစားျဖစ္သူက ဝင္ေရာက္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ဤအတြက္ ဆံပင္ညွပ္ျခင္း တုိင္မင္ (timing) အတြက္ ေထြေထြထူးထူး ေခါင္းစားစရာ မရွိခဲ့။

                                                          

ေခါင္းစားရသည္က ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေရာက္သည္ႏွင့္ အစ္ကိုဘယ္လိုပုံမ်ိဳး ညွပ္မလဲဟု ေမးလာသည့္ ဆံသဆရာေလးမ်ား၏ ေမးခြန္း။ ေအး ဒီလိုပဲ ၾကည့္ေကာင္းသလိုသာ ညွပ္ကြာဟု ဆိုေပမယ့္လည္း တကယ့္အေရးၾကီး သည့္ အဆုံးအျဖတ္ေတြကို ေတာ့ ခ်ေပးဖို႕လိုေနျပန္သည္။ ဥပမာ- ေဒါက္က တိမွာလား အရွည္ထားမွာလား၊ ဆံပင္က ထပ္ပါးဦးမလား၊ ခပ္တိုတိုေလးပဲထားမလား စသည့္ ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ မေျဖမျဖစ္ ေျဖရျပန္ေသး သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကုမ္ပဏီ အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္ အေရးၾကီးသည့္ အဆုံးအျဖတ္တစ္ခုကို ခ်က္ျခင္း မခ်မွတ္နိင္သလိုမ်ိဳး၊ ခက္သည္က ေခါင္းထဲမွာ တင္ၾကိဳ စိတ္ကူးပုံေဖာ္ထားတာမ်ိဳးမရွိျခင္းပင္။ သည့္အတြက္  အင္း အဲႏွင့္ သူ႕အတို္င္းသာ သံေယာင္လိုက္ျပီး အေျဖေပးမိတတ္သည္။ ကိုယ္ ဘယ္လိုညွပ္ခ်င္တာလဲ မေျပာတတ္။

ဒါျဖင့္လည္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္ျဖစ္ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ထဲက ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ ေတြ႕တဲ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာလိုက္လ်င္ေတာ့ရသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က သူမ်ားတစ္ကာကို တုပရမွာလည္း အင္မတန္စိုးသည္။ ေဒြး ေကတို႕၊ ရာဇာေနဝင္း ေကတို႕ ေထာင္ ေကတို႕ ခုေနာက္ပိုင္းဆို ကိုရီးယား မင္းသားေတြရဲ႕ ကပိုကယို ေကေတြ ေခတ္စားလာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္ခါမွ် လိုက္ညွပ္ဖို႕ စိတ္မကူးမိ။ ဥပမာ ေဒြး ေက မ်ိဳး ညွပ္မိလ်င္ သူ႕ ေခါင္းကို ကိုယ့္မွာ လာစြပ္ထားသလိုမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေနမလား ေတြးမိျပီး ရြံသလိုလို ေၾကာက္သလိုလို ျဖစ္မိသည္။ မလွခ်င္လည္း ေန ကၽြန္ေတာ့္ ပုံစံႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ပဲ ေနခ်င္မိသည္။ လူဆိုသည္က ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပါက္နဲ႕ ကိုယ္၊ ကိုယ့္ဝတ္ပုံစားပုံႏွင့္ကိုယ္၊ သီးျခားရွိၾကသည္ မဟုပ္လား။ သည့္အတြက္ ဆံပင္ပုံစံသည္လည္း ကိုယ္ႏွင့္လိုက္ဖက္မည့္ ဆံပင္ပုံစံမ်ိဳး ပဲျဖစ္သင့္သည္။ ဟိုမင္းသားနာမည္ၾကီးလို႕၊ သည္အဆိုေတာ္ အခုတေလာ ေဟာ့ေနလို႕ သူ႕ဆံပင္ၾကီး ကိုယ့္ေခါင္းမွာ လာလာစြပ္ရတာ ကိုယ့္ပုံရိပ္ကိုယ္ ပဲ႕သလိုခံစားမိသည္။ လူဆိုတာ ဆံပင္ပုံစံေပါင္းစုံ စြပ္လို႕ရတဲ႕ ေမာ္ဒယ္ရုပ္မွ မဟုပ္တာ။ 

ခက္တာက ကုိယ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္မည့္ ပုံစံကို ကိုယ့္ဘာသာ မသိ။ (ဘဝမွာ အဲဒီကိစၥက အခက္ဆုံးပဲဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္သည္) မသိေတာ့ မေျပာတတ္။ မေျပာတတ္ေတာ့ ဆံသဆရာမ်ား၏ လက္ထဲသာ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္လုံးလုံး ပုံအပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။  တစ္ခ်ိဳ႕ ဆံသဆရာမ်ား ကေတာ့ သိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာ ရွည္ၾကီးႏွင့္ လုိက္ဖက္ေအာင္ ဆံပင္ကို သ ေပးတတ္သည္။ ကိုယ္ကလည္း လိုခ်င္တာကိုသာ မေျပာတတ္ ရွိမည္။ ညွပ္ျပီးလ်င္ေတာ့ ေကာင္းမေကာင္း သိသည္။ လိုက္မလိုက္သိသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာေၾကာင့္ လိုက္တာ လဲ ေတာ့မသိ။ ဒီလို ဆံပင္ကို ေဘးခြဲတာခ်င္းကိုပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ညွပ္ေပးလိုက္တာ ၾကည့္လို႕ေကာင္းျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ လက္ရာ မ်ား ကေတာ့ ရယ္စရာ။ ဘာကြာသနည္း၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ သိသည္။ စကားလုံးအျဖစ္ေတာ့ မေျပာတတ္။ ဆံပင္ပုံစံႏွင့္ ပက္သက္ သည့္ ေဝါဟာရေတြက ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ဆီမွာ ခ်ိဳ႕တဲ႕လြန္းတာလား။ ဒါမွမဟုပ္ အျမင္အနုပညာကို စကားလုံးအနုပညာအျဖစ္ မကူးေျပာင္းနိင္တာလား။ မေျပာတတ္။

သည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆံသဆရာမ်ား၏ အနုပညာ အရည္အေသြးကိုလိုက္ျပီး အသြင္အျပင္က အျမဲ ေျပာင္းလဲ လို႕ေနခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆံသဆရာမ်ား၏ လက္ရာက တည္တည္ခံ့ခံ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ လက္ရာမ်ားက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ တစ္ခ်ိဳ႕လက္ရာမ်ားက ရယ္စရာမ်ားပင္ေကာင္းေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လက္ရာမ်ားကေတာ့ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ ေဒါသျဖစ္လာမိသည္။ ရွားရွားပါးပါး ႏွစ္သက္ပီတိ ျဖစ္မိသည့္အခါမ်ားတြင္ေတာ့ ထိုဆံပင္ပုံစံကို ညွပ္ပစ္ရမွာပင္ ႏွေျမာေနမိသည္။ သည္လိုမ်ိဳး ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွ ျပန္လာျပီးတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခံစားမွုအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ ျပည့္လွ်မ္းေနတတ္သည္။ သည္လိုခံစားမွုမ်ိဳးကို ေဘးဘီက ေတာ့ နားမလည္နိင္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးကေတာ့ လူမွုေရးအရ ေျပာသည္လားမသိ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆံပင္ညွပ္လာျပီးတိုင္း ၾကည့္လို႕ မဆိုးပါဘူးဟု ေျပာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူမ စကားကို ယုံရအခက္ မယုံရအခက္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ဖို႕ဆိုတာလည္း မွန္ထဲက တဆင့္သာ ျမင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ သူမလိုမ်ိဳး အျပင္ ကေန 3D ျမင္ေနရတာမ်ိဳးမဟုပ္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ထက္စာလ်င္ သူမအျမင္က ပိုျပီး အေရးပါတာေတာ့အမွန္ပင္။ သုိ႕ေသာ္ သူမ မ်က္စိထဲျမင္တာႏွင့္ သူမစိတ္ထဲခံစားမိတာ၊ သူမ ႏွုတ္က ထြက္လာတာ တစ္ထပ္တည္းက်မက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မသိနိင္။

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို စဥ္းစားမိသည္။ သူမ်ားတကာ၏ အထင္အျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အရမ္းအေလး ထားေနမိသည္လား။ ဤကဲ႕သို႕ လူအမ်ား၏ အာရုံစိုက္မွုျဖင့္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရသည့္ မင္းသားမင္းသမီး၊ ေမာ္ဒယ္၊ celebrity မ်ား ဆိုလ်င္ေတာ့ ဟုပ္သေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုယ့္ကို မ်က္ခ်ည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ ပိရိသတ္လည္း မရွိ၊ မီဒီယာ ေတြလည္း မရွိ။ ပါပါ ရာဇီေတြ ဆိုတာ ေဝလာေဝး။ လမ္းေဘးေခြးမ်ားပင္ ကိုယ့္ေနာက္က လိုက္လာတက္တာမ်ိဳးမဟုပ္။ (လိုက္လာလည္း ဘာမွ စားရေသာက္ရမည္မဟုပ္)။ သည္ေတာ့ ဘာအတြက္မ်ား ကၽြန္ေတာ္က စိုးထင့္ပူပန္ေနရပါသလဲ။ ကိုယ့္ဘာသာ ေမးခြန္းထုပ္မိသည္။ အေျဖကေတာ့မရွိ။

အျဖစ္က လူႏွင့္ ဆံပင္ မလိုက္ဖက္သည့္ ကိစၥ သက္သက္မဟုပ္ေတာ့။ လူႏွင့္ ဆႏၵ မလိုက္ဖက္သည့္ကိစၥ ျဖစ္လာသည္။ အထက္တြင္ေျပာခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးညွပ္ခ်င္တာလဲ ကၽြန္ေတာ္ ကိုုယ္တိုင္ လည္း မသိ၊ သည့္အတြက္ ဆံသ ဆရာအေနႏွင့္ေတာ့ သိဖို႕ရာ အေၾကာင္းကိုမရွိ။ သို႕ေသာ္လည္း ဆံပင္ညွပ္ခုံမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့လည္း သူ႕မွာ ညွပ္ေပးရသည္။ သူ႕လက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ တစ္ျပိဳင္တည္း ညွပ္ၾကသည္။သူ႕လက္က ကၽြမ္းက်င္မွုႏွင့္ ညွပ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္က ကိုယ္ဘယ္လို ျဖစ္ခ်င္တာလဲ ကိုယ့္ဘာသာ စမ္းတဝါးဝါး ရွာသည္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ညွပ္ျပီးသြားသည္။ ဆံသဆရာက ညွပ္ျပီး မွန္ထဲၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ညွပ္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ထဲကိုယ္ၾကည့္သည္။ ေက်နပ္ျပီလား။ အဲဒီမွာ ခံစားမွုေပါင္းစုံ ေမြးဖြားလာသည္။ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္သည္လည္းရွိ။ မေက်မနပ္ ေဒါသ ထြက္မိသည္လည္းရွိ။ တစ္ခုခု လိုေနသလိုလို ဆႏၵမျပည့္ဝသည့္အခါလည္းရွိ။ ေနာင္တ ႏွင့္ ႏွေျမာတႆမွု ၾကဳံရသည္မ်ိဳးလည္းရွိ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ညွပ္ျပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္လာတိုင္း နံရံေပၚက ဆံပင္ ေမာ္ဒယ္ပုံမ်ားကို မၾကည့္မိေအာင္ သတိထားၾကိဳးစားမိသည္။ အပီအျပင္ သထားသည့္ သူတို႕ ေခါင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းေပၚက ဖုန္းဆိုးေျမတစ္ကြက္ကို အျပတ္အသတ္ေလွာင္ေနၾကသလိုပင္။ သည့္အတြက္ ကိုယ့္ပုံရိပ္ကိုယ္ မွန္ထဲမွာ ျပန္ထုဆစ္ဖို႕ အိမ္သို႕သာ အျမန္ဆုံး တန္းျပန္မိေတာ့သည္။ လမ္းတြင္ ဘယ္မွ မဝင္။ ညွပ္ျပီးခါစ ဆံပင္ကို ဆြဲျပီးစ ပန္းခ်ီကားလို ဘယ္သူ႕မွ မျပခ်င္။ အထူးသျဖင့္ အသားမက်ေသးသည့္ ဆံပင္ပုံစံႏွင့္ လူၾကားထဲသြားလာရမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မွု မရွိခ်င္။ သည့္အတြက္ တတ္နိင္သမွ် အိမ္ႏွင့္ နီးနီးနားနား ဆိုင္တြင္ပဲ ညွပ္ေလ့ရွိသည္။

တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းမ်ား ဒီ ဆံပင္ကိစၥကို အစြဲအလန္းၾကီးေနမိသည္လား။ ဘယ္ဟုပ္ပါ့မလဲ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္သာ ဆံပင္ဖက္ရွင္ကို အပိုဆာဒါး ကိစၥတစ္ခုအျဖစ္ အေရးတယူ မရွိလွေပမယ့္ ကမၻာႏွင့္ အဝွမ္းမွာေတာ့ ဆံပင္ဖက္ရွင္က တေန႕တျခား အေရး ပါလာခဲ့သည္။ တျခားမၾကည့္ႏွင့္ ည ည ၾကည့္မိသည့္ ေဘာလုံးပြဲေတြမွာပင္ ေဘာလုံးသမားေတြ၏ ထူးေထြဆန္းျပား ဆံပင္ပုံစံမ်ားကို သတိ ထားမိသည္။ သူတို႕ေတြမွာလည္း ၾကီးမားလွသည့္ ေဘာလုံးကြင္း ထဲမွာ သူတို႕ကို ပိရိသတ္ သတိထားမိေအာင္ဆံပင္ပုံစံကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ထားၾကသည္။ ေျပာင္းၾကသည္။ တစ္ခါက ၂၀၀၂ ကမၻာ့ဖလားမွာ ဘရာဇီးလ္တိုက္စစ္မွူး ေရာ္နယ္ဒိုတစ္ေယာက္ ကေလးဦးစမုတ္ေကေလးျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္သြားခဲ့သည္။ သူ သြင္းခဲ့သည့္ ဂိုးေတြထက္ သူ ထားသည့္ ဆံပင္ပုံစံကို လူေျပာပိုမ်ားခဲ့သည္။ ထို႕အတူ အဂၤလိပ္ ေမာ္ဒယ္ေဘာလုံးသမား ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း သည္လည္း မိုဟီကမ္ ေကကို အဆန္းထြင္ျပီး သကာလ တစ္ကမၻာလုံးက ခ်ာတိတ္ေတြ မိုဟီကမ္ ေက ေတြျဖစ္ကုန္သည္။ ဆံပင္ဖက္ရွင္ ႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားမွု တြဲေနသည့္ ျပယုဒ္မ်ားပင္။ အာဖရိက ေဘာလုံးသမားမ်ားဆိုလ်င္ ေမြးရာပါ ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြး ဆံပင္ေလးမ်ားကို နာရီႏွင့္ ခ်ီျပီးအခ်ိန္ကုန္ခံ ျပင္ဆင္ရသည္ဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာ အာဖရိကမွာ ေမြးလာခဲ့လ်င္ေတာ့ ေခါင္းတုံးပဲ တုံးရဖုိ႕ရွိမည္။ ဆံပင္အတြက္ ဒီေလာက္ေတာ့ အလုပ္ရွုပ္ခံမည္မဟုပ္။

သို႕ေသာ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း လူ႕ခႏၵာကိုယ္မွာ စိတ္ၾကိဳက္ပုံသြင္းျပဳျပင္လို႕ရသည့္ ခႏၵာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းက မ်ားမ်ား စား

စား မရွိလွ။ ခႏၵာကိုယ္အခ်ိဳးအစား က်နေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ယူလို႕ေတာ့ရသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေန႕စဥ္မျပတ္ ေခၽြးထြက္ခံျပီး လုပ္မွ။

ဒါေတာင္မွ ေမြးရာပါ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ အဆစ္အေပါက္က စကားေျပာေသးသည္။ အသားအေရကိုလည္း လွပေခ်ာေမြ႕ေအာင္ အသင့္အတင့္ေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႕ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း က်ီးကန္းကို ဗ်ိဳင္း ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဘယ္နတ္ဘုရားမွ မလုပ္နိင္။

ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ေဆးဆိုး ပန္းခ်ီခ်ယ္ လို႕ရသည္။ အေရျပားမွာ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြ ခ်ယ္လို႕ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း

အကန္႕အသတ္ေတြ အမ်ားၾကီး။ ျပီးေတာ့ သိပ္ျပီး မျမင္သာလွ။ ဆံပင္ကေတာ့ ျမင္သာသည္။ ထင္ရွားသည္။ သည့္အတြက္ ဆံသ

ျခင္းကို လူေတြ အေရးထားၾကသည္။ ဂရုတစိုက္ ရွိၾကသည္။ အခ်ိန္ကုန္ခံၾကသည္။ ပိုက္ဆံကုန္ခံၾကသည္။ ဂ်ယ္ေထာင္ျပီး လမ္း

တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ကာ ကိုယ့္ကို ဘယ္သူမ်ား ၾကည့္မလဲ ေမွ်ာ္ရသည္။ တစ္ခ်ိုဳ႕က တအံ႕တၾသ၊ ဘယ္လုိ ပုံၾကီးလဲ ၊ ဘာၾကီးလဲ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အလန္႕တၾကား ဒါ လူမွ ဟုပ္ရဲ႕လား၊ စသျဖင့္  ၾကည့္ျပီး ဘယ္လို ပဲ မွတ္ခ်က္ ခ်ခ် ဂရုမစိုက္၊ ၾကည့္ဖို႕သာ အေရးၾကီး သည္ မဟုပ္လား။ မ်က္လုံး ေထာင့္ကပ္ျပီး ၾကည့္ၾကည့္၊ တည့္တည့္ၾကီး ျပဴးျပီးပဲ စိုက္ၾကည့္ၾကည့္၊ ေရွ႕မွာ မေတြ႕ခ်င္ေယာင္ေဆာင္

ျပီး လြန္သြားမွ သမင္လည္ျပန္ပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ၾကည့္ခ်င္သလို ၾကည့္၊ ကိုယ့္ဆံပင္ကို သတိထားမိသည္ ဆိုလ်င္ပဲ ေက်နပ္လွျပီ၊ ေတာ

သူ ေတာင္သားေတြလို ပါးစပ္ကပါ အသံထြက္ျပီး ဟယ္ ဆံပင္ပုံစံက မိုက္လိုက္တာ လို႕ ဗြင္းဗြင္းၾကီး ေျပာခ်လိုက္ရင္ေတာ့ သေကာင့္

သားမွာ ဆံပင္ေလးကို ဟန္လုပ္ျပီး သပ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ လူဆိုတဲ႕ အမ်ိဳးက အဲဒီလိုမိ်ဳး၊ ေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြ တိရစာၦန္ ေတြမ်ား

သူတို႕မွာ ပါလာတဲ႕ သဘာဝ ဒီဇိုင္းေလးကိုပဲ အရွိအတိုင္း လက္ခံထားၾကသည္။ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူေနတာ မ်ိဳး မရွိသလို ရွက္ရြ႕ံသိမ္

ငယ္ေနတာ မ်ိဳးလည္း မရွိ။ ေခြးေတြဆို အေမႊးပါးတဲ႕ အပူပိုင္း ေဒသ ေခြးေတြလည္း ရွိသလို အေမႊးထူ အေအးပိုင္းေခြးေတြလည္း

ရွိသည္။ သဘာဝ ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္အတိုင္း ေပါက္ေနတဲ႕ အေမႊးေတြကို ဘယ္သူမွ ၾကံဖန္ သမေနၾက။

ဒီေတာ့ အခုလို မရွိမယ့္ ရွိမယ့္ အေမႊးေလးကို ၾကံဖန္ သေနရတာ ဟာ လူ ျဖစ္ေနလို႕ဆိုတာ ရွင္းေနေတာ့သည္။ မ်ိဳး ေက်ာ့ျမိဳင္ သီခ်င္း လို လူျဖစ္ရတဲ႕ ဒုကၡဟာ ဆံပင္ညွပ္ျခင္း အမွုနဲ႕တင္ ေပၚလြင္ထင္ရွားလို႕ေနေတာ့ တယ္ မဟုပ္လား။ ဗုဒၵ ဘာသာ ဘုန္းၾကီး

ေတြ အျမဲတမ္း ညႊန္ျပေလ့ရိွတဲ႕ ၃၁ ဘုံေတြ ဘဝသံသရာေတြက မျမင္မစမ္းနဲ႕ ေဝဝါးလြန္းလွပါေသးသည္။ ဆံပင္ ညွပ္ျခင္း သံသရာ

ကေတာ့ သိပ္မၾကာ ေရာက္ေရာက္လာေတာ့ကာ ဘဝဟာ ဆံပင္ ေတြလိုပဲ အခ်ည္းႏွီး အဓိပါယ္ မဲ႕ ရွည္လ်ားေနျပီး အခ်ိန္တန္

ရိတ္ပစ္ရတာပါပဲ လို႕ မၾကာခဏ သံေဝဂ ရမိတာကေတာ့ အမွန္။ ဒီလို ကိ်ဳးတိုးက်ဲတဲ ဆံပင္ေတြ ေအာက္က ဦးေခါင္းတစ္လုံးဟာ ဒီလို ထိုးထြင္းသိမ်ိဳးေတြ ဘာေတြ ဘယ္လိုမ်ားရပါလိမ့္လို႕ မအံ႕ၾသပါနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္လို ဘာသာတရားနဲ႕ ေဝးလွတဲ႕သူေတာင္ ဒီလုိေတြးမိရင္  ကၽြန္ေတာ့္ေနရာမွာ ဇင္(Zen) ဘုန္းၾကီးေတြသာ ဆိုယင္ေတာ့ ဒီ့ထက္ ပို နက္နက္ရွုိင္းရွုိင္း ျမင္တတ္ျပီး ဆာတိုရီ() ေတြ ဘာေတြ ေတာင္ ရသြားနိင္ပါေသးသည္။ ေျပာခ်င္တာက ဆံပင္ေတြနဲ႕ ပက္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီေလာက္ထိ ေလးနက္ခဲ့သည္ေပါ့။

ယခုတေလာ ကိုရီးယား ေက ေတြ ေခတ္စားလာတာ သိသိသာသာ သတိထားမိသည္။ ရုတ္တရက္ ၾကည့္လ်င္ ကပိုကရို စတိုင္

မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ထားသည္။ ဖန္တီးထားသည့္ သဘာဝ စတိုင္။ ၾကံစည္ထားသည့္ ၾကဳံရာ က်ပန္း အျဖစ္။ မသပ္ရပ္မွုကို သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ဖန္တီးထားသည္။ ယေန႕ေခတ္ ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ အေကာက္အယူမ်ား ျဖင့္ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လ်င္ စိတ္ဝင္စားစရာ။ သည္ ဆံပင္ ပုံစံမ်ားက ခန္႕ညားလွပ အခ်ိဳးအစား က်နသည့္ Classis စတိုင္ မ်ားႏွင့္ သိသိသာသာ ျခားနားလွသည္။ သီးျခားအေတြးအေခၚ

တစ္ခုကို အေျခခံထားမွန္း ေသခ်ာလွသည္။ အခ်ိဳးမညီျခင္း၊ ကပိုကရို ျဖစ္ျခင္းတြင္လည္း အလွတရား ကိန္းဝပ္ေနသည္ကို ထင္ရွား

ေစသည္။ တစ္ခါ တစ္ခါ စဥ္းစားမိသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ ဆံပင္ ပုံစံက ထိုသူ၏ အေတြးအေခၚႏွင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ထင္

ဟပ္နိင္သလား မသိ။

သို႕ဆိုလ်င္ ေတာ့ ပုံမက် ပန္းမက် ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္ပုံစံကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လို အကဲျဖတ္ၾကမလဲ ။ သတ္မွတ္ၾကမလဲ။

ပုံမလာတဲ႕ တိုက္ေဂါ ၾကီးပါကြာဟုပဲ သမုတ္ၾကမလား။ ဆံပင္ပုံစံကို က အခ်ိဳးမက် ဂြက်မယ့္ လူၾကီး ပါကြာဟု ထင္ေၾကးေပးၾက

မလား။ အေပၚယံအသြင္အျပင္ေတြကို အေရးမထားတဲ႕ ေလးေလးနက္နက္ရွိသူ လို႕ပဲ အမႊမ္းတင္ၾကေလမလား။ ကၽြန္ေတာ္ မသိ

နိင္။ ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္သလိုလည္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မည္။  ဘာထင္ေၾကးမွ မေပးၾကတာလည္း ျဖစ္နိင္သည္။ ဆံပင္ပုံစံက စိတ္ဝင္စားစရာ မရွိသျဖင့္ မည္သူမွ မွတ္မွတ္သားသား သတိမထားမိတာလည္း ျဖစ္နိင္သည္။ ဒါဆိုယင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေခါင္ေနတဲ႕သူသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အလို  ျမတ္စြာဘုရား၊  ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က သူမ်ားေတြထက္ ထူးထူးျခားျခား ဆံပင္ ခေရဇီ မ်ား ျဖစ္ေနသလား၊

ဒီႏိုဗို

ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၄

ႏွင္းဆီျဖဴမဂၢဇင္း