Friday, September 7, 2012

အပ္ထည္


ယခုတစ္ေလာညဘက္အျပင္ထြက္ေလ့သိပ္မရွိသျဖင့္အခန္းေအာင္းကာတီဗီမွလာေသာရုပ္ရွင္ကားမ်ားသာတစ္ကားျပီးတစ္ကားၾကည့္ေနမိသည္။အထူးသျဖင့္TV5မွလာေသာျပင္သစ္ကားမ်ားကိုၾကည့္ရတာအရသာရွိလွသျဖင့္ညစဥ္မလြတ္တမ္းေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ယေန႔ညျပသည့္ဇါတ္ကားကအသစ္၊ဟီရိုရွီးမားျမိဳ႕တြင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာဇါတ္ဝင္ခန္းလာရိုက္သည့္ျပင္သစ္ရုပ္ရွင္
မင္းသမီးႏွင့္ျမိဳ႕ခံဗိသုကာတစ္ေယာက္တို႔၏ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ဇါတ္လမ္း၊ထံုးစံအတိုင္းမင္းသားႏွင့္မင္းသမီးခ်စ္ၾကည္ႏူးခန္းတြင္စကားေတြေျပာ
မကုန္ၾက။
ကၽြန္ေတာ္လည္းပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ၾကည့္ေနမိသည္။သိပ္စိတ္ဝင္စားလွသည္မဟုတ္။သမားရိုးက်ေျပာရိုးေျပာစဥ္ေတြသာေျပာၾကလိမ့္မည္ဟုစိတ္ထဲကထင္ေနမိသည္။သို႔ေသာ္ဇါတ္ကားထဲကမင္းသမီးသံုးသြားေသာအသံုးအႏွုန္းတစ္ခုကလူကိုႏွိုးလိုက္သလိုျဖစ္
သြားသည္။ရုပ္ရွင္ထဲေမ်ာေနေသာစိတ္ကႏိုးလာခဲ့သည္။ဆက္ၾကည့္မရေတာ့၊ၾကည့္ပါ၊သူမကခ်စ္သူကိုသူမအတြက္ tailor made loveတဲ့၊ ဟီရိုရွီးမားျမိဳ႕ကိုသူမအတြက္ Tailor made city တဲ့။
            သူမေျပာမွကၽြန္ေတာ့္မွာေသာက္လက္စေကာ္ဖီခြက္ကိုပင္လက္မွျပန္ခ်လိုက္မိသည္။သည္ကၽြန္ေတာ့္အတြက္Tailor made မဟုတ္၊ coffeemix ၊ ေကာ္ဖီတစ္ထုပ္ထဲတြင္ေကာ္ဖီမွုန္႔၊ႏို႔မွုန္႔၊သၾကားသံုးမ်ိဳးစလံုးကိုပံုေသအခ်ိဳးက်ေရာစပ္ထားေသာ အသင့္ေဖ်ာ္ေသာက္ႏိုင္ေသာ ေကာ္ဖီထုပ္၊အခ်ိဳးအစားကပံုေသ၊အရသာကပံုေသ၊ဘယ္သူေသာက္ေသာက္၊ဘယ္မွာေသာက္ေသာက္၊ တစ္ပံုစံတည္း၊တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း။မၾကိဳက္လွ်င္မေသာက္ရံုသာရွိမည္။အရသာကိုျပဳျပင္လို႔ေတာ့မရ၊ပိုဆိုးသည္ကေကာ္ဖီမွုန္႔ကအစစ္မဟုတ္၊ကဖင္းဓါတ္ပါေသာအမွုန္႔မ်ား၊ေကာ္ဖီနံ႔ရေအာင္အေမႊး အၾကိဳင္မ်ားအုပ္ထားေသာဓါတုထြက္ကုန္မ်ား။
            ေျပာရလွ်င္ယင္းcoffeemixမ်ားေပၚလာျပီးကတည္းကေကာ္ဖီမွုန္႔အစစ္မ်ားကိုလူသံုးနည္းသြားခဲ့သည္။အလြယ္တကူအသင့္
ေသာက္သံုးႏိုင္ေသာcoffeemixမ်ားသာေနရာတကာေတြ႔လာရသည္။ေကာ္ဖီအစစ္ေသာက္ခ်င္လွ်င္ပင္ေကာ္ဖီဆိုင္ေကာင္းေကာင္းကို
အေတာ္ရွာရေပေတာ့မည္။ စိတ္ထဲတြင္ယင္းcoffeemixမ်ားကိုသာေကာ္ဖီအမွတ္ျဖင့္ေသာက္လာခဲ့ရာေကာ္ဖီစစ္စစ္အရသာကုိ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ပင္ရွိေနခဲ့သည္။ ယခုမွပင္ေကာ္ဖီစစ္စစ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ကိုကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ေဖ်ာ္ေသာက္ခ်င္ေနမိသည္။
တစ္ဖန္ယခုကၽြန္ေတာ္ဝတ္ထားေသာအဝတ္အစားမ်ားကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္းtailormadeမဟုတ္၊အသင့္ခ်ဳပ္ျပီးready madeမ်ားသာ။တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္အရြယ္ေရာက္စလူပ်ိဳေပါက္အခ်ိန္အထိအဝတ္အစားမ်ားကိုအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္တြင္ကိုယ္တိုင္းႏွင့္ေပးအပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ထိုစဥ္ကအမအထည္ဆိုင္မွပိတ္စအဆင္လွလွေလးမ်ားကိုကိုယ္တိုင္ေရြးကာအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္သို႔ကိုယ္တိုင္သြားအပ္ေလ့ရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္ေနာက္ပိုင္းေစ်းကြက္ထဲသို႔အသင့္ခ်ဳပ္ျပီးအထည္မ်ားေရာက္လာေသာအခါႏိုင္ငံျခားျဖစ္အေနျဖင့္ယင္းready madeမ်ား ကိုပိုတန္ဖိုးထားဝတ္ဆင္လာခဲ့မိသည္။ေစ်းၾကီးေပးပင္ဝတ္ခဲ့ရသည္။ယခင္ကအပ္ထည္မ်ားကိုဝတ္မိလွ်င္ပင္သိမ္ငယ္သလိုခံစားရသည္။အမ်ားအားျဖင့္ယင္းအသင့္ခ်ဳပ္ထည္မ်ားမွာႏိုင္ငံတကာသံုးအခ်ိဳးအစားမ်ားျဖင့္ခ်ဳပ္လုပ္ထားသျဖင့္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ၊ပိန္ကပ္ကပ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ခႏာကိုယ္မ်ားႏွင့္အျမဲလိုပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ေနတတ္သည္။ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကေအာက္ကိုတြဲက်ကာမေတာ္မတဲ့လူၾကီးဝတ္စံုကိုယူဝတ္ထားေသာကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္တူေနေသးေတာ့သည္။သို႔ေသာ္လူအမ်ားကထိုအတိုင္းဝတ္လာေသာအခါေခတ္၏ဖက္ရွင္တစ္မ်ိဳးလိုျဖစ္ကာထိုအတိုင္းလိုက္ဝတ္ေနမိသည္။ေတြးၾကည့္လွ်င္ရယ္စရာေကာင္းလွသည္။
            ဖြင့္လက္စတီဗီြကအသံမ်ားအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းမၾကည့္ခ်င္ေတာ့သျဖင့္တီဗီြကိုပိတ္ကာဝရန္တာဘက္ထြက္လာခဲ့မိသည္။တကယ္ေတာ့လည္းဝရန္တာဟုသာဆိုရသည္။တစ္အိမ္လံုးရွိအဝတ္အစားမ်ားကိုလွန္းထားေသာၾကိဳးတန္းမ်ားျဖင့္ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနေသာေနရာတစ္ခုသာ။ေအာက္ဖက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ညမီးေရာင္ေအာက္တြင္လွုပ္ရွားသြားလာေနၾကေသာသူမ်ားျဖင့္စည္ကားေနသည္။ကၽြန္ေတာ့္မွာအခန္းထဲေအာင္းေနရတာၾကာလွ်င္သို႔ဝရန္တာထြက္ကာျပင္ပေလကိုရွဴေနမိတတ္သည္။
            တကယ္ေတာ့ဒီဆယ့္ႏွစ္ေပခြဲေပ၅၀တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးသည္လည္းကၽြန္ေတာ့္အတြက္tailormadeမဟုတ္တာေသခ်ာသည္။အိမ္ေပၚေရာက္ဖို႔အထပ္ေျခာက္ထပ္ကိုျဖတ္သန္းရသည္ကကိုအေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွသည္။တိုးပြါးလာေသာမိသားစုအေရအတြက္ႏွင့္မ်ားျပားလွေသာအိမ္သံုးပစၥည္းမ်ားကတိုက္ခန္းေလးကိုအသက္ရွဴၾကပ္ေစခဲ့သည္။နယ္တြင္ကိုယ္ပိုင္ျခံ၊ကိုယ္ပိုင္ေျမႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္စိတ္ကူးျဖင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာအိမ္ေလးတြင္ေနလာခဲ့သူမို႔လိုတိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ေနရတာစိတ္က်ဥ္းက်ပ္လွသည္။ျမိဳ႕ကိုေျပာင္းေရႊ႕ခ်င္သည့္အတြက္သာထိုအိမ္ေလးကိုေရာင္းခ်ခဲ့ရသည္။ယခုထက္ထိစိတ္ထဲတြင္ယခင္အိမ္ကိုသာအိမ္ဟုခံစားလို႔ရသည္။ယခုေနေသာတိုက္ခန္းကိုယာယီတည္းခိုခန္းတစ္ခုလိုစိတ္ကထင္မွတ္မိသည္။ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ေန၊သူ႔အခန္းသူေန၊
တိုက္ၾကီးတစ္ခုလံုး၏အေရးကိစၥသည္ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္သလိုေနေနၾကေသာဘဝတြင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအစဥ္အျမဲဧည့္သည္တစ္ေယာက္ပမာထင္မွတ္မိသည္မွာမဆန္း။
စိတ္ကေတြးခ်င္ရာေတြးေနသျဖင့္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိမထားမိ၊သတိထားမိခ်ိန္တြင္အျပင္မွာေလကအေတာ္ထန္လွသည္။ေဆာင္းေလကေအးစက္ၾကမ္းတမ္းလွသျဖင့္ဝရန္တာတြင္ၾကာရွည္မရပ္ႏိုင္၊အထဲသို႔ျပန္ဝင္လာမိသည္။အခန္းထဲတြင္ေတာ့ေလဝင္
ေလထြက္မရွိ၊ေလွာင္အိုက္ေနသည္။အခန္းနံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာဘဲြ႔ယူဓါတ္ပံုကလြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလကိုျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ေစသည္။ထို႔ျပင္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနေသာလက္ရွိေမးခြန္းကိုပင္ဆက္ေမးမိသည္။ကၽြန္ေတာ္ယူထားေသာဘြဲ႔ကေရာကၽြန္ေတာ့္အတြက္tailor madeပဲလား။လံုးဝမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ငယ္ငယ္ကကၽြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသည္က အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းတက္ဖို႔၊သို႔ေသာ္ရသည့္အမွတ္ႏွင့္တက္ျဖစ္သည္ကရုကၡေဗဒ၊အပင္မ်ားအေၾကာင္းနကန္းတစ္လံုးမွမသိေသာ၊ပတ္ဝန္းက်င္ရွိအပင္မ်ားအေၾကာင္းလံုးဝစိတ္ဝင္စားမွုမရွိေသာရွိလို႔ရွိမွန္းပင္သတိမထားမိေသာ လူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ရုကၡေဗဒကို ေလ့လာရသည္မွာအေတာ္ခက္ခဲလွသည္။ တလြဲတေခ်ာ္ႏိုင္လြန္းလွသည္။သို႔ေသာ္လည္းအမ်ားနည္းတူက်က္မွတ္ျပီး အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဘြဲ႔ရလာခဲ့သည္။ဒီဘြဲ႔ဟာကိုယ္နဲ႔လိုက္မလိုက္စဥ္းစားမေနေတာ့။ယေန႔ညမွသာတိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြးမိျပီးကိုယ္ယူထားသည့္
ဘြဲ႔ကိုကိုယ္ျပန္အံ့ၾသေနမိသည္။
ညကအေတြးလြန္ျပီးညဥ့္အေတာ္နက္သည္အထိအိပ္မရျဖစ္ေနခဲ့သည္။မိုးလင္းခါနီးမွအိပ္ေပ်ာ္သြားသျဖင့္ယေန႔မနက္အိပ္ရာကေတာ္ေတာ္ႏွင့္မထႏိုင္၊ရံုးေနာက္က်မွာစိုးသျဖင့္မနက္စာပင္မစားေတာ့ပဲရံုးသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
            ရံုးေရာက္ေတာ့လည္းထံုးစံအတိုင္းကိစၥအဝဝတုိ႔ႏွင့္တမနက္လံုးရွုပ္ယွက္ခတ္ေနခဲ့သည္။ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္မွရံုးသူရံုးသားမ်ားႏွင့္လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္းစပ္မိစပ္ရာသူ႔အေၾကာင္း၊ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။ေန႔လည္စာစားျပီးပ်င္းရိေလးတြဲ႔စြာျဖင့္ရံုးေပၚျပန္တက္ရသည္။ညေနေစာင္းလာေသာအခါျပန္ဖို႔ရာလည္တဆန္႔ဆန္႔ျဖစ္ေနခဲ့သည္။သို႔ျဖင့္ရံုးဆင္းခ်ိန္လူအျပည့္က်ပ္ညပ္ေနေသာဘတ္စ္ကားကုိတိုးေဝွ႔စီးကာအိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ေတြးေနမိသည္ကအလုပ္ကေကာကၽြန္ေတာ့္အတြက္
tailor madeပဲလား၊ရိုးရိုးသားသားေျပာရလွ်င္ေတာ့ အလုပ္မွာကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္မဟုတ္၊ ႏိုင္ငံျခားမွ အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ားကိုတင္ပို႔ကာျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်ေနရေသာအလုပ္မွာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာသိပ္မရွိလွ။ေစာေစာကေျပာခဲ့သလိုကၽြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသည္ကအေဆာက္အဦးပံုစံမ်ား၊ဒီဇိုင္းမ်ားဆြဲသည့္ဗိသုကာပညာရွင္တစ္ေယာက္၏အလုပ္မ်ိဳး၊ကိုယ့္စိတ္ကူး
ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသေလာက္တီထြင္ဖန္တီးမွုရွိသည့္အလုပ္မ်ိဳး။ယခုလိုတေန႔တေန႔ရံုးလာျပီးpaper workစာရြက္စာတမ္းမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနရသည့္အလုပ္မ်ိဳးကိုျငီးေငြ႔လွသည္ကေတာ့အမွန္ပင္။
            အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မိန္းမကရံုးမွျပန္မေရာက္ေသး။ကေလးမ်ားကေတာ့ဗိုက္ဆာလွျပီျဖစ္သျဖင့္တမွိုင္မွိုင္တေတြေတြျဖစ္ေန
ၾကသည္။သူမမွာအရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္လာျပီျဖစ္သျဖင့္တာဝန္ဝတၱရားမ်ားပိုမိုမ်ားျပားလာသည္ကေတာ့အမွန္ပင္။ထို႔ေၾကာင့္တစ္ေန႔ ထက္တစ္ေန႔ရံုးျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်လာခဲ့သည္။သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္မွာေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာခ်ိန္ပင္သိပ္မရွိေတာ့။စားစရာရွိတက္သုတ္ရိုက္စားေသာက္ျပီးကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ရွုပ္ေနၾကေတာ့သည္။ခ်စ္သူဘဝကလိုတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခြံ႔ေကၽြးတာမ်ိဳးေတြျပန္ေတြးလွ်င္အိပ္မက္လိုပင္။သူမကေရာကၽြန္ေတာ့္အတြက္Tailor madeခ်စ္သူေပပဲလား။ခ်စ္သူဘဝကေတာ့သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရာရာပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။သူမသည္လည္းကၽြန္ေတာ့္အေပၚဒီလိုမ်ိဳးပဲသေဘာထားခဲ့ေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ယခုကေလးႏွစ္ေယာက္ခန္႔ရလာေတာ့တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တစ္စိမ္းျပင္ျပင္လိုျဖစ္လာၾကသည္။တစ္ေယာက္ေျပာေသာစကားကိုတစ္ေယာက္နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ့၊ယခင္ကလိုတစ္ေယာက္စကားကိုတစ္ေယာက္စိတ္ရွည္လက္ရွည္လည္း နားေထာင္မေပးႏိုင္ၾကေတာ့။တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္စကားေျပာလွ်င္အေပါက္အလမ္းမတည့္အဆင္မေျပသည္ကမ်ားသည္။
အယူအဆအေတြးအေခၚျခင္းဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ျခားနားေနမွန္းမသိ၊ၾကာေတာ့စကားေျပာရမွာေၾကာက္လာသည္။စကားေျပာတုိင္းရန္ျဖစ္ျပီးအဆံုးသတ္ရသည္။ သည္ေတာ့စကားကိုလိုအပ္သေလာက္သာေျပာျပီးကိုယ္စိတ္ဝင္စားရာႏွင့္ကိုယ္ေနေနၾကသည္။
            ကၽြန္ေတာ့္သားအၾကီးေကာင္ကေတာ့ေမေမ့ကိုေစာင့္ေနရမယ့္အတူတူသားဂိမ္းဆိုင္သြားလိုက္ဦးမယ္ဟုဆုိကာပိုက္ဆံ
ေတာင္းေနသည္။ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္သိလိုက္သည္ကဒီေကာင္ready made softwareေတြနဲ႔ဖန္တီးထားတဲ့ဇါတ္လမ္းေတြထဲမွာ စိတ္ပါလက္ပါေဆာ့ေနဦးေတာ့မယ္ဆိုတာပဲ။
ဒီႏိုဗို